پ هاش خاک مشخصه ای است که اسیدیته یا قلیایی بودن خاک را توصیف می کند. خاک هایی با پ هاش بالای 7 قلیایی، زیر 7 اسیدی و آن هایی که پ هاش آنها دقیقاً 7 باشد خنثی نامیده می شوند. پ هاش در بسیاری از واکنش های شیمیایی خاک مهم است. علاوه بر این، برخی از مواد مغذی گیاه به شدت تحت تأثیر پ هاش خاک قرار دارند. مطالعات نشان داده است
که بیشتر مواد مغذی گیاهی به طور بهینه برای گیاهان در
محدوده 6.5 پ هاش تا 7.5 در دسترس هستند و این محدوده
پ هاش به طور کلی با رشد ریشه گیاه بسیار سازگار است.
به عنوان مثال، در سطوح پایین، عناصری مانند آهن، منگنز و
بور و در سطوح بالاتر، عناصری مانند نیتروژن و گوگرد
بیشترین پتانسیل جذب را دارند. عموماً اعتقاد بر این است که
اگر پ هاش برای جذب بهینه فسفر روی 6.5 تنظیم شود،
عناصر باقیمانده نیز به مقدار لازم توسط گیاه جذب می شوند.
در تصویر زیر تاثیر پ هاش بر میزان دسترسی و ظرفیت
جذب مواد مغذی نشان داده شده است، به این صورت که
هرچه نوار مربوط به هر یک از مواد مغذی بازتر باشد،
ظرفیت جذب بیشتر خواهد بود، به عنوان مثال، بیشترین جذب
آهن در محدوده 4 تا 6 رخ می دهد. بنابراین با توجه به
اهمیت پ هاش در جذب عناصر غذایی برای گیاه، نمونه
برداری و آزمایش خاک باید به طور منظم هر 2 تا 3 سال
یکبار انجام شود تا سطح پ هاش خاک مشخص شود